Samuel - Pół-elf, najemnik

Ruszyliście razem w stronę groty cicho i ostrożnie, lecz pośpiesznie, by Ogr was nie zauważył. Z pewnością mógłby was dogonić a to mogło by być tragiczne w konsekwencjach. Gdy już dotarliście do groty odetchnęliście z ulgą... Ten dzień już od rana dostarcza wam niemałych wrażeń.

- Tak się zastanawiam Elevandzie, czy nie warto sprawdzić 2 tunelu który omineliśmy, skoro reszta dróg narazie jest albo nie do pokonania albo zbyt niebezpieczna, co o tym myślisz.

Elevand zastanowił się chwilę, po czym odrzekł: Sądzę, że nie warto tam wracać... Nie chciałbym spotkać orków, poza tym panują tam kompletne ciemności a kto wie jakie licho nas tam spotka. Ja skupię się na dotarciu do jednego z naszych miast, Ty rób jak uważasz.
Po wypowiedzi odszedł w stronę wyjścia, by zbadać sytuację...

Po głębszym zastanowieniu, myślę że nie warto podrużować samotnie ww tych trudnych czasach więc ruszam za Elevandem pospiesznie

Podchodzisz do Elevanda... Widać ogr udał się w dalszą wędrówkę. Drogę do miasta oświetlają mocne promienie słońca... dochodzi południe. Elevand zaczął schodzić ze zbocza góry już wcześniej przez was obraną ścieżką. Twoim oczom ukazują się ludzie kłębiący się w oddali pod bramą miasta. Schodząc stwierdzasz, ze nie jesteś w stanie dalej taszczyć tego młota... jesteś wyczerpany.

Szukam jakiegoś dobrego miejsca do ukrycia ciążącego mi młota, mam nadzieję znaleźć jakąś wnękę w zboczu, aby ukryć młot, by później po niego wrócić.

Kryjesz młot we wnęce między głazami... Pośród tysiąca takich samych nie będzie łatwo go odnaleźć, zwłaszcza, że nie ma tu żadnych punktów orientacyjnych...

Po ukryciu i upewnieniu się że dobrze zapamiętałem miejsce, udaje się w stronę bramy miasta zobaczyć co to za zbiegowisko.

Ruszacie z Elevandem dalej... Po wyczerpującej podróży przez skaliste zbocze góry docieracie wreszcie do miasta. Najwyraźniej orkowie jeszcze tu nie zawitali i zapewne prędko ich tu nie będzie... Miasto bowiem wygląda na wyjątkowo zmyślnie ufortyfikowane. Niebywale wysokie mury i dziesiątki wież sprawiają, że ta forteca nie jest atrakcyjnym celem do ataku. Stoicie pośród tłumu. W słońcu szybko się pocisz a otaczający Cię ludzie stale krzyczą i przepychają się chcąc dostać się do bramy. Z oddali widzisz, że strażnicy nie są skorzy wpuścić kogokolwiek z przybyłych... Większość wygląda na wieśniaków.

Otrzymujesz:
+1 do energii całkowitej

- Hej wy tam, czemu nie wpuszczacie, przecież trwa wojna i orkowie mogą tutaj być w każdej chwili (Krzyczę do strażników pokazując rękami ludzi którzy jak myślę, zginą jeżeli orkowie zastaną ich poza miastem).

Pośród ogólnego gwaru Twój głos tonie w krzykach całej reszty... Pośród licznych obelg padających z ust wieśniaków w stronę mieszczan Twoim uszom daje się słyszeć, że wstęp do miasta mają wyłącznie szlachetnie urodzeni, co jest powodem wrzawy. Chyba nikt tutaj nie słyszał o tym, że zaledwie dzień drogi stąd miasto założone i zamieszkiwane przez dziesiątki ludzi zostało zrównane z ziemią. Elevand wygląda na zniechęconego... "Chodź, chyba nic tu po nas. Nie ma szans, żeby nas wpuścili."

- Poczekaj Elevandzie, ja pochodzę z szanowanej w całym kraju rodzinie kupieckiej, na pewno tu o niej słyszano, może nas wpuszczą jak powiem im kim jestem. (Po czym próbuję się przepchać przez tłum w stronę strażnika).

Ciężko jest Ci się przepychać przez rozwścieczony tłum masywnych wieśniaków... Czujesz, że bez siniaków się nie obędzie. Niestety tłum jest zbyt zwarty abyś mógł się przedrzeć do bramy...

Elevand:
Słuchaj.... skoro Ci tak zależy, to moim zdaniem miasto to posiada więcej niż jedną bramę... Zwłaszcza tak wielkie. Chyba lepiej spożytkujemy czas rozglądając się po okolicy, lub wędrując wzdłuż muru... Z czasem tłum sam się rozejdzie i jeśli nic nie znajdziemy wejdziemy tą bramą. Co o tym myślisz?

-Taa, dobry pomysł, to chyba przez to zmęczenie tak reaguje to chodzmy się rozejrzeć za 2 wejściem (Wycofuje się z tłumu).

Wycofujecie się ze spoconego i rozwrzeszczanego tłumu. Nie było to przyjemne doświadczenie... Z nadzieją w sercu poszukujecie innego wejścia do fortecy. Jest to ogromna budowla a mury zdają się nie kończyć... Po pewnym czasie jednak, po obejściu miasta na drugą stronę znajdujecie kolejną bramę. Również jest pilnie strzeżona przez zastęp ciężkozbrojnych strażników, jednak panuje tu taka cisza, że słychać jak wiatr zamiata liście z ziemi...

Podchodzę do bramy i mówię -Hej strażniku jestem Samuel Learnis z miasta na wschodzie, jako szanowany kupiec tego królestwa chce abyś otworzył dla mnie bramę teraz (Krzyczę dość głośno aby strażnicy dosłyszeli mnie).

Strażnicy przytaknęli... Chyba Twoja mowa odniosła oczekiwany skutek. Kraty podniosły się z metalicznym trzaskiem kołowrotu. Z bramy wyszedł starzec i rzekł: "Czegóż szukasz w naszym mieście? Wpuszczę Cię, gdyż znam Twój ród, lecz musisz podać mi sensowny powód, dla którego dostąpisz zaszczytu przejścia przez bramy tego miasta."

-Szukam schronienia dla mnie i kuzyna, mogę też byc pomocny w obronie miasta przed zbliżającym się atakiem, moje miasto zostało niedawno zaatakowane. Nie obce mi sa umiejętności
walki.

Starzec wymruczał coś pod nosem, po czym dodał na głos: To dobrze, cenimy sobie waleczność ludzi, którzy chcą przyłączyć się zasilając nasze miasto. Wierze Ci, bramy stoją przed Tobą otworem. Jest to jednak Twoja pierwsza wizyta, więc abyś zawsze mógł przekroczyć nasz próg dostaniesz odemnie specjalną chustę, którą zawiążesz na prawej ręce... To będzie Twoja przepustka. Witamy zatem w naszych progach. Mam szczera nadzieję, że szybko się tu zadomowisz."

Otrzymujesz:
-Posrebrzana błękitna chusta
+1 do charyzmy
+1 do morale

-Ja też mam taką nadzieję (Po założeniu chusty przekraczam progi miasta, rozglądając się dokładnie i szukając jakiegoś spokojnego konta).

Strażnicy prowadzą was między jakimiś ogromnymi budynkami zastrzegając, że nie macie do nich wstępu pod żadnym pozorem... Następnie trafiacie pod kolejną bramę, dzielącą miasto na dwie dzielnice. Przechodzicie z dzielnicy arystokracji do dzielnicy mieszczan... Waszym oczom ukazuje się ogromne targowisko. Dziesiątki ludzi poubieranych w jaskrawe, kolorowe szaty zalewających po brzegi uliczki miasta szukają towarów pośród licznych kupców. Masz wrażenie, że można tu dostać wręcz wszystko... i wtedy uświadamiasz sobie, że nie masz aktualnie zbyt wiele pieniędzy, by kupić cokolwiek z tych przyjemnych dla oka, kuszących dóbr. Dalej, zza licznych namiotów wyłaniają się zabudowania miejskie, warsztaty, oraz niezliczone wieże najróżniejszych wielkości i wysokości.

Idąc, rozglądam się myśląc czy znajdę jakieś ogłoszenia o pracę. W trudnych czasach każda moneta się przyda.

Zaszyliście się w gąszczu straganów... Wszędzie waszym oczom ukazują się egzotyczne tkaniny, przyprawy oraz najróżniejsze dziwne przedmioty. Trudno cokolwiek dojrzeć poprzez ludzi krzątających się wszędzie, jednak po chwili poszukiwań Elevand ujrzał tawernę, w której kierunku udał się bez namysłu i konsultacji z Tobą...

Idę za Elevandem do tawerny i po wejściu rozglądam sie za wolnym stolikiem.

Elevand spostrzegłszy, że przybyłeś razem z nim do tawerny podszedł do barmana zamawiając dwa kufle piwa... Po czym przysiadł się do stolika znalezionego przez Ciebie znajdującego się mniej więcej po środku sali i zaczął rozmowę: "Była to wyczerpująca podróż, nieprawdaż? Dobrze, ze już jesteśmy na miejscu... Teraz mamy chwilę wytchnienia. Trzeba będzie potem poszukać jakiejś pracy i miejsca, gdzie będziemy mogli nocować..."