Jorgen - Człowiek, wojownik

Po przejściu paru stoisk udało Ci się wytargować łączną cenę za łuk i strzały: 225 miedziaków. Nie było łatwo... Rzadko kto chciał dać więcej od poprzednika. Widać każdy tu doskonale wie co na ile można wycenić... mistrzowie w swoim fachu.

Następnie poszukuje wszelkich broni dwuręcznych, którymi mógłby się posłużyć i byłyby w zasięgu jego pieniędzy. Jest w stanie również sprzedać oszczep za lepszą broń. Podobnie jak z łukiem obchodzi wszelkie stoiska i porównuje ceny. Tak samo z pancerzem. Interesuje go lekki i niedrogi. Taki w sam raz na początek.

Niestety żaden z kupców nie oferuje broni dwuręcznych. Postrzegają je za zbyt ciężkie na przewóz. Udajesz się zatem do cechu kowala... Kowal właśnie pracuje, lecz powierzając zadanie wykucia nowego miecza swojemu synowi podchodzi do Ciebie i prezentuje Ci swoją ofertę...

Kowal:
Pomyślmy... Miecze oburęczne, te gorsze wszystkie kosztują powyżej 400 miedziaków a za tą włócznię wiele nie dostaniesz. Na targu sprzedasz ją za jakieś 30 miedziaków. Z toporów też nie mam nic na Twoją kieszeń... Może jakiś młot? Mam taki jeden... Za 280 miedziaków mogę Ci go sprzedać.

Wykorzystuje propozycje kowala. Udaje się z powrotem na targ i stara się jak najdrożej sprzedać włócznie. Następnie wraca do kowala po oferowany młot. Z zadowoleniem jakie wywołał świetny zakup udaje się w dalszą wędrówkę po mieście. Obchodzi je dokładnie wzdłuż i w szerz. Był zafascynowany już samym wyglądem, ale poza tym chciał wiedzieć co w takim mieście dokładnie się znajduje. Poza tym wyszukiwał możliwych propozycji pracy.

Włócznię udało Ci się szczęśliwie sprzedać na targu za 35 miedziaków... Wróciłeś do kowala i nabyłeś za 280 miedziaków: Dwuręczny stary młot kowala. Jest niebywale ciężki... Zdajesz sobie sprawę, że wędrówka z nim będzie bardzo wyczerpująca. Przydał by Ci się jakiś trening. Zwiedzasz miasto... Udało Ci się znaleźć mapę miasta wyrytą w drewnie, figurującą na jednym z budynków przy targu:

Udał się zatem na początek do tawerny. Tam przesiadują różnej maści ludzie, więc napewno znajdzie to czego szuka i zaczerpnie wszelkich informacji. Wchodzi do środka i kieruje się od razu do barmana. Przysiada się przy ladzie i zagaja do niego:
Witaj. Jestem tu nowy. Mógłbyś mi powiedzieć coś o mieście i okolicy?

Wchodzisz do tawerny... Jest tu dość cicho. Parę zakapturzonych osób siedzi po kątach i szepcze. Czujesz na sobie ich ciekawskie spojrzenia... Podchodząc do barmana orientujesz się, że ten jest wyraźnie wstawiony. Odpowiada Ci a z jego ust wydobywa się ostra woń dopiero co skończonego piwa: "Tak! Nowy... widzę przecież... Eeee... W tym mieście trudno nowym. Z jakiego jesteś rodu? Ee?"

To pytanie wydało się dla niego dziwne, bo nigdy nie słyszał o czymś takim. Nie wiedział za bardzo co powiedzieć. Jednak postanowił wykorzystać to, że był on nietrzeźwy. Zatem odpowiedział mu tak:
Paanie, cóż to za pytanie? Kogóż Ty się o to pytasz? Mnie czy kolegę obok?
Starał się zachować powagę pomimo, iż to akurat go śmieszyło. Naturalne jest to, że wstawieni ludzie zaczynają widzieć podwójnie, ale żeby wykorzystywać tą wadę u barmana? No cóż, czasem inaczej się nie da.

Barman popatrzył się na Ciebie dość niemrawo... zachwiał się. Mrugnął powoli podnosząc powieki, po czym zaczął krzyczeć: "Wczoraj wziąłeś na krechę i znów chcesz!?". W karczmie szepty ucichły...

Spojrzał na niego dziwnie. Pomyślał po chwili, że to jednak przez ten alkohol. Trzeba go jakoś sprytnie wykpić.
Panie, co Pan. To nie ja tylko mój brat! Jesteśmy do siebie podobni. Ja nie chce nic na krechę, ani w ogóle nic zamówić tylko dowiedzieć się kilku spraw.
Ostatnie słowa podkreślił mocniej, żeby pokazać, że jest tutaj w konkretnej sprawie, a nie z nudów.

Barman zmotał się trochę... Zakręcił oczami, porozglądał się po karczmie, po czym dodał: "Głupi nie jestem, czego chcesz znowu?!"

Widzi, że ten tłumok już taki zostanie dopóki nie otrzeźwieje. Zatem trzeba iść po jego myśli.
Panie, masz tu 15 miedziaków i daj mi coś do picia. Nie wygaduj bzdur o porządnym obywatelu, bo ja zawsze mam przy sobie pieniądze!
Po tych słowach stanął bardziej wyniośle. W ten sposób sprawiał pozory bardziej majętnego niż jest.

Wyrzucone 15 miedziaków spowodowały wyraźny uśmiech na twarzy podenerwowanego barmana... Wziął je, po czym udał się z kuflem do jednej z beczek. Jedna z postaci zasiadająca przy najbliższym stoliku wstała i podeszła do Ciebie... Spod kaptura padło kilka cichych słów brzmiących jak syk: "Kimże jesteś, że rozrzucasz pieniędzmi?"

Usiadł i spojrzał na ową tajemniczą postać. Ogólnie coraz to bardziej dziwne i skomplikowane wydawało mu się miasto. Jednak ciągnął dalej swój wózek.
A masz coś przeciwko temu, nieznajomy ? Nie widziałeś człowieka, który chciałby się napić? Mam za sobą dość ciężki dzień. Nic tu łatwo nie przychodzi nawet pozyskanie informacji musi skończyć się problemami z pijanym barmanem.
Rzekł prozatorsko, ciągiem, bez większych przerw.

Postać zasiadła razem z Tobą nie pytając się o zgodę, po czym nie wychylając twarzy spod kaptura ciągnęła rozmowę dalej, już nieco głośniej, z zadziornym tonem: "A cóż takiego dziś robiłeś? Jakich informacji poszukujesz?"

Po tym tonie wydało mu się, że ta postać chce go sprowokować albo ma jakiś podstęp obmyślony. Postanowił nie dać się w to wciągnąć i dalej ciągnął znudzonym bezpłuciowym głosem:
Aaaa, to i tam to. Czuję się zmęczony zupełnie jakbym próbował ciągnąć rozwalony wóz z wyglądającym zamożnie zarówno z ubioru jak i tuszy kupcu na nim. Informacji, których potrzebuje to nic takiego konkretnego. Chce po prostu się dowiedzieć więcej o tym mieście i jego okolicach.

Usłyszałeś lekki uśmiech spod kaptura nieznajomego... "A więc jesteś tu nowoprzybyły... Zatem musisz wiedzieć, że znajdzie się w tym mieście wielu, którym się takowi nie podobają. Pytając się po omacku każdego może Cię spotkać bardzo niemiła niespodzianka... Mogę ofiarować Ci pomoc..."
I w tej chwili rozmowę przerwał wam zataczający się barman, który wylewając z kufla co krok trochę piwa na wszystkie strony postawił mocno naczynie na stole dodając z rozbawieniem: "O czym tam rozmawiacie?!"

Typek dość dziwny, ale oferuje pomoc ? Również dziwne. Jednak innego sposobu działania on nie ma. Najpierw trzeba było spławić upierdliwego barmana.
Aaa, Panie, mówię Ci jakie to było ekscytujące co mi tu kolega nawinął. Nie uwierzysz... Sam ledwo uwierzyłem. Powiedział mi, że zawsze chciał poznać syna drwala, który całe dotychczasowe życie spędził na rąbaniu drewna. Mówię Ci Panie, rewelacja. Takich ludzi, trzeba szukać ze świecą. Normalnie takie zbliżanie się z ludem wieśniaczym jest godzien podziwu. A teraz pozwól nam wypić piwko w spokoju. - całą bajeczkę mówił z niesamowitym entuzjazmem, podkreślając niektóre kwestie bardziej inne mniej. Zwrócił się teraz do zakapturzonego towarzysza.
Powiadasz, że chcesz pomóc. Pewnie jednak coś z tego będziesz chciał mieć. Dobra, czemu nie. Możemy zacząć od pozbycia się tego natręta? - wskazał na barmana - I porozmawiać normalnie? Opowiedziałbyś mi trochę o tym mieście i okolicach. Gdzie można tu jakąś pracę dostać i w sumie to tyle. - swoją wypowiedź zakończył uśmiechem, jakby naprawdę nie chodziło mu o nic więcej w życiu jak tylko zdobycie odpowiedzi na te kilka prozaicznych pytań.

Barman uśmiechnął się szeroko, po czym odszedł za ladę, by delektować się kolejnym łykiem piwa... Zakapturzona postać odpowiedziała wciąż nie ujawniając swojej tożsamości: "Mam dla Ciebie dość ciekawą ofertę... Mamy tu... w mieście... pewną... hmm... organizacje. Sądzę, że jako nowy tutaj z chęcią przyłączył byś się do większej grupy..."

Otrzymujesz:
+1 do charyzmy
+2 do opanowania

No proszę za udawanie głupka można dowiedzieć się kilku ciekawych i konkretnych informacji. Pora pogadać o jakichś konkretach.
hmm, większa grupa? To może być przydatne na start. Mów dalej, potrafisz zaciekawić. - zakończył znowu uśmiechem, ale tym razem takim ciekawskim ;>.
Przy okazji przypomniał sobie o piwie. Pociągnął jego łyk i wsłuchiwał się dalej w słowa nieznajomego.

Postać cicho zaśmiała się... Po czym nieco pewniej odpowiedziała: "Jeśli jesteś pewny, że chciałbyś do nas dołączyć... To czeka Cię pewien rytuał... Nic nadzwyczajnego, czysta formalność."
I w tym momencie spokój karczmy znów coś zakłóciło... Przez drzwi weszły dwie postacie... Jedna zasiadła nieopodal Twojego stolika, druga natomiast udała się do barmana. Obaj przypominają ludzi, lecz w mętnym powietrzu ciemnej sali trudno o pewność...

Rytuał, to nie brzmi jak formalność. Zresztą wszystko co mógłby powiedzieć ktoś kto nie pokazuje ni twarzy ni swego imienia nie podaje wydaje się dwuznaczne. Poza tym przypomniał sobie incydent z poprzedniego miasta. Co to to nie...
Zapewne coś mam zrobić, co przetestuje moją przydatność w waszym "fachu" a w przypadku niepowodzenia pewnie dacie mi drugą szansę ucinając palec, hm?
Powiedział to kończąc irytacją. Powoli zaczynał myśleć nad ucieczką z kolejnego miasta.

Postać ucichła na chwilę, po czym, odrzekła: Nie będzie to żadna próba... Skąd te dziwne pomysły z odcinaniem palców? Chciałem jedynie wesprzeć Cię a przy okazji zjednać sobie kolejną osobę, ale jeśli nie masz chęci...

Z tego wynika, że tamto miasto jest po prostu wyjątkiem. Nic dziwnego dalej się nie dzieje. Trochę pochopnie kilka rzeczy ocenił. Ulżyło mu, że chociaż to normalnie mu przyjdzie.
Nie, nie, nic z tych rzeczy. Nie zamierzam rezygnować z Twojej propozycji. Po prostu jestem znudzony ciągłym słyszeniem, że "przyjmiemy cię pod warunkiem... a jeżeli nie podołasz...". Mów o tym rytuale.

Postać chcąc już wstać zawahała się i postanowiła kontynuować z Tobą rozmowę: "Czyli jednak jesteś chętny... Niestety aż do chwili rytuału nie mogę Ci zdradzić jaki będzie on miał przebieg. Musisz też wiedzieć, że cokolwiek zobaczysz, czy usłyszysz musi zostać między nami..."